Vervormingsstaal is, de naam zegt het al, staalplaat dat goed te vervormen is. Maar welke elementen beïnvloeden nou de vervormbaarheid van plaatmateriaal. En waarom is deze eigenschap zo belangrijk bij de techniek dieptrekken?

Om deze vragen te beantwoorden, vergelijken we eerst twee soorten roestvaststaal. Daarna gaan we kort in op de belangrijkste legeringselementen die van invloed zijn op het omvormproces.

Wat bepaalt de hardheid van vervormingsstaal?

In de regel bestaat roestvaststaal uit een legering van vooral ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Legeren is het toevoegen van elementen, waardoor bestaande eigenschappen worden verbeterd of nieuwe eigenschappen worden toegevoegd.

Ter illustratie: ferritisch rvs bevat maximaal 0,1 procent koolstof. Door het lage gehalte aan koolstof is deze staalsoort niet hardbaar en dus goed te vervormen. Martensitisch rvs heeft een hoog koolstofgehalte van maar liefst 0,2 tot 1,1 procent. Daardoor verdient deze soort wel het predicaat “hardheid”, maar op vervormbaarheid levert hij fors in.

Kortom, de hoeveelheid koolstof bepaalt de hardheid van vervormingsstaal. Hoe hoger het koolstofgehalte, hoe lastiger het staal te vervormen is.

Kruipsterkte

Niet alleen koolstof, maar ook nikkel beïnvloedt de vervormbaarheid van staal. Zo verbetert het de kruipsterkte waardoor de staalplaat beter te vervormen is. Daarom wordt nikkel aan tal van staalkwaliteiten toegevoegd.

Kruipsterkte is de spanning die bij een bepaalde temperatuur en na een gegeven tijd tot breuk leidt.

Sterkte-gewichtsverhouding

In veel soorten roestvaststaal zit ook titaan. Deze exoot onder de staalsoorten is makkelijk te vervormen zonder dat het scheurt. Dat komt door de gunstige sterkte-gewichtsverhouding. Daarnaast heeft titaan een uitzonderlijke corrosiebestendige eigenschap.

Warm- of koudgewalst staalplaat

Vervormingsstaal is warm- of koudgewalst. Koudgewalst staalplaat wordt uit warmgewalst staalplaat gemaakt door deze koud na te walsen. Met deze extra stap bereik je een betere kwaliteit en kleinere toleranties.

Koudgewalst staalplaat is dunner dan warmgewalst staalplaat en heeft een gladder oppervlak.

Omvormtechniek

Tot slot: dieptrekken is een omvormtechniek met als belangrijkste kenmerk dat de wanddikte van het product gelijk blijft aan de oorspronkelijke plaatdikte. Om die reden is het cruciaal dat het plaatmateriaal goed te vervormen is binnen de toleranties zonder dat het scheurt. Een zo laag mogelijk koolstofgehalte en toevoegingen als nikkel en titaan dragen hieraan in positieve zin bij.

Metaal zit in bijna alles en eigenlijk kunnen we niet zonder. Zo kent Iedereen wel de “gewone” soorten als staal en aluminium. Maar een exoot als nikkel staat vaak in hun schaduw. Daarom een tipje van de sluier.

Naast de pure vorm wordt het vaak als mengsel gebruikt in ijzer- en kopermengsels. En het is goed vervormbaar. Het soortelijk gewicht is 8,89.

Waar wordt nikkel voor gebruikt

Nikkel wordt toegepast als mengsel in velerlei productvormen. Eigenlijk te veel om op te noemen. In pure vorm is het goed toe te passen in procesapparatuur. Er zijn twee pure ofwel ongeleerde kwaliteiten op de markt: 200 en 201.

De kwaliteit 200 is zeer goed vervormbaar. In de metaal praat men dan over commercieel zuiver nikkel. Het is een goede warmtegeleider en bestand tegen vele corrosieve vloeistoffen. Maar er kleeft ook een nadeel aan. Door zijn zuiverheidsgraad heeft deze ongeleerde kwaliteit relatief lage mechanische waarden.

Nikkel 201 is bijna gelijk aan 200. Het verschil zit ‘m in het koolstofgehalte. Bij 201 is dat veel lager. Beide kwaliteiten bieden onder reducerende omstandigheden een goede corrosiebestendigheid. Zo zorgt een oxidehuid aan het oppervlak ervoor dat het bestand is tegen natronloog, droge chloorwaterstoffen en droog broom.

Beide kwaliteiten zijn ook prima bestand tegen spanningserosie dan wel scheuren in het materiaal. Bovendien zijn ze zowel koud als warm goed vervormbaar. Maar vermijd zwavelopname om besmetting met het zeer schadelijke nikkelsulfide te voorkomen.

De grote plus van nikkel

De grote plus is de zeer goede corrosiebestendigheid. Daarnaast heeft het een constante magnetische doorlaatbaarheid en een geringe thermische uitzetting. Bovendien heeft het zeer goede eigenschappen bij hoge temperatuur en is het kruipvast.

De lasbaarheid van nikkel is dus goed mits de juiste lasparameters worden gebruikt.

Metaal zit in bijna alles en eigenlijk kunnen we niet zonder. Zo kent Iedereen wel de “gewone” soorten als staal en aluminium. Maar een exoot als niobium staat vaak in hun schaduw. Daarom een tipje van de sluier.

Niobium is een zacht en vervormbaar metaal met een hoge smelttemperatuur. Het is net als titaan, zirkoon en tantaal een reactief element met een soortelijk gewicht van 8,57.

Waar wordt niobium voor gebruikt

Het element niobium wordt gebruikt in naverbranders van straalmotoren, in juwelen en als buismateriaal in natriumlampen. Daarnaast vindt men toepassingen in ventilatiesystemen van autoclaven, als stuwkrachtvergroter in de ruimtevaart en als behuizing voor supergeleiding.

Vaak wordt niobium gebruikt als mengsel en soms in pure vorm. Daarnaast zijn er niobiummengsels in de markt met tantaal, hafnium, wolfraam en zirkoon.

De grote plussen van niobium

• hoge elektrische en thermische geleidbaarheid
• lage uitzettingscoëfficiënt
• hoge hittebestendigheid
• zeer goede corrosiebestendigheid

In zoutzuur en zwavelzuur presteert tantaal beter dan niobium. Daar staat tegenover dat het metaal wel goed bestand is tegen natriumdampen bij hoge temperaturen en drukken. Daarom is het ook prima resistent tegen vloeibare alkalimetalen.

Anders dan titaan is het metaal geschikt in droog chloorgas. Bovendien kan je het uitstekend toepassen in fluoridenhoudende en hoogoxiderende zuren en in zowel nat als droog chloor en broom.

Wist u dat niobium ook wordt toegepast in de MRI-scan als ‘diagnosteergereedschap’. Zo kan men laagje voor laagje het menselijk lichaam scannen zonder gevaarlijke straling.

Lassen en niobium

Het metaal leent zich goed om te lassen, maar dan moet je wel aan een aantal strenge spelregels voldoen.

Roestvast staal is een mengsel van vooral ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Officieel spreekt men van rvs wanneer het minimaal 11 tot 12 procent chroom en maximaal 1,2 procent koolstof bevat. Maar het palet kent meer smaken. Vele soorten bevatten ook andere elementen als molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium.

Roestvast of roestvrij

In de volksmond gebruikt men al snel de term roestvrij staal. Maar in de metaalwereld houden ze daar niet zo van. Simpelweg omdat gewoon staal dat nog niet roest, ook “roestvrij” is. Daarom spreken ze in de metaalkunde liever over een roestvaststaal. En hoewel de naam anders doet vermoeden, kan dit staal wel degelijk roesten.

Hoe kan het nou dat roestvast staal toch roest

In principe beschermt het laagje oxide op rvs het onderliggende materiaal tegen corrosie. Deze zogenaamde oxidehuid ontstaat spontaan wanneer het in contact komt met zuurstof uit de lucht. Maar er zijn twee spelbrekers. De eerste is chloride. Deze ongewenste stof trekt waterdamp door de beschermlaag heen waardoor het toch kan roesten.

De tweede spelbederver is verontreiniging van het materiaal door gewoon staal dat wel roest. Kies daarom voor een goed type roestvast staal en de juiste behandeling van het materiaal. Met beitsen bijvoorbeeld bereik je al snel een goed resultaat. Dit chemische proces lost alle verontreinigingen op waardoor het weer resistent wordt tegen roest.

Hoe wordt het gemaakt

Roestvast staal kent vier hoofdgroepen:

• Ferritisch
• Martensitisch
• Austhenisch
• Duplex rvs

Ferritisch roestvast staal

Ferritisch roestvast staal heeft chroom als hoofdbestanddeel en bevat maximaal 0,1 procent koolstof. Door het lage gehalte aan koolstof is het niet hardbaar. Deze staalsoort bevat 11 tot 17 procent chroom zonder nikkel én het is magnetisch. Daarom wordt het omarmd in de wereld van inductiekoken. De meest gebruikte kwaliteitsnorm is ASTM 430.

Martensitisch roestvast staal

Ook martensitisch roestvast staal heeft chroom als hoofdbestanddeel. In tegenstelling tot de ferritische bevat deze staalsoort een hoog koolstofgehalte (0,2 tot 1,1 procent). Daardoor is het de enige groep die het predicaat “hardheid” verdient. Zo wordt het gebruikt voor assen, pompen en messen in rvs die om een hogere hardheid vragen

Austenitisch roestvast staal

Austenitisch roestvast staal bevat naast chroom ook nikkel en soms molybdeen. Het is niet of nauwelijks magnetisch. Nikkel zorgt ervoor dat het beter te vervormen is. Daarom bestaat rvs niet alleen uit chroom, maar ook uit nikkel.

Duplex staal

Duplex is een chroomnikkelstaal. Het chroomgehalte is 24 tot 27 procent, het nikkelgehalte is 4,5 tot 7 procent. Het is sterker dan andere staalsoorten en het heeft een hogere corrosieweerstand. Maar het lage nikkelpercentage maakt duplex wel moeilijker te bewerken. Duplex wordt steeds vaker toegepast bij de constructie van chemische apparaten, het transport van aardgas en in installaties van boorplatforms.

Metaal zit in bijna alles en eigenlijk kunnen we niet zonder. Zo kent Iedereen wel de “gewone” soorten als staal en aluminium. Maar een exoot als molybdeen staat vaak in hun schaduw. Daarom een tipje van de sluier.

Molybdeen staat net als zink en koper dicht bij de natuur. Ze houden planten, dieren en mensen gezond. Het soortelijk gewicht is 10,2.

Waar wordt molybdeen voor gebruikt

Molybdeen wordt het meest gebruikt als legeringselement. Daarnaast wordt het in pure vorm toegepast in apparaten voor de chemie. Maar ook in de verlichtingsindustrie vindt het zijn weg in gloeilampen, gasontladingslampen en doorvoeringen in kwartslampen.

Het wordt ook toegepast als katalysator in de petrochemie en als pigment in verf, inkt, kunststoffen en elastomeren. Verder wordt het gebruikt in transistors, in apparatuur voor het elektronenstraallassen, in vacuüm ovens en in laboratoriumapparatuur

De grote plus van molybdeen

Ten eerste heeft het een hoog smeltpunt en het presteert uitstekend in hoge temperatuur toepassingen. Ten tweede verhoogt het de mechanische waarden van staal en de bestendigheid tegen grote temperatuurwisselingen. Als laatste maakt molybdeen roestvast staal in zure milieus vele malen resistent tegen corrosie.

Terugwinning uit het afvalwater

Molybdeen speelt in ons lichaam een rol bij de afbraak en opbouw van eiwitten. Maar alles waar “te” voor staat is niet goed. Zo leidt een teveel aan deze metalen tot toxiciteit in ons afvalwater. Gelukkig zijn er allerlei methoden om dat kwaad op te lossen.

Zo worden metalen vaak in een herbruikbare vorm uit het afvalwater teruggewonnen. En dat is maar goed ook want ertsvoorraden zijn eindig en allerlei metalen worden steeds schaarser. Kennislink heeft hierover een interessant artikel gepubliceerd: de zware metalen, last en lust.

Wat is wolfraam

Wat is wolfraam

Wat is wolfraam

Home » Category: "Staal ABC"

Metaal zit in bijna alles en eigenlijk kunnen we niet zonder. Zo kent Iedereen wel de “gewone” soorten als staal en aluminium. Maar een exoot als wolfraam staat vaak in hun schaduw. Daarom een tipje van de sluier.

Wolfraam valt onder de reactieve metalen. Dat wil zeggen dat het bij blootstelling aan de lucht wordt omringd door een goed afsluitende oxidehuid. Het soortelijk gewicht is 19,3.

Waar wordt wolfraam voor gebruikt

Wolfraam wordt als mengsel gebruikt in hoogwaardige metalen die blootstaan aan hoge temperaturen. Normaal gesproken neemt daardoor ook de hardheid en de slijtvastheid van het materiaal toe. Door het hoge atoomnummer is het geschikt als anodemateriaal in een röntgenbuis. En het functioneert goed als gloeidraad in gloeilampen door het zeer hoge smeltpunt. Maar er is meer.

Door zijn bijzondere hittebestendigheid en uitstekende thermische- en elektrische geleidbaarheid is het metaal gemakkelijk te bewerken. Daarom wordt het op grote schaal gebruikt in elektrische motoren, elektrische contacten voor hoogspanningsschakelaars, stroomonderbrekers. Maar ook in de ruimtevaart en luchtvaart vindt het zijn weg.

Van alle metalen heeft Wolfraam het hoogste smeltpunt (3422 °C).

De grote plus van wolfraam

Wolfraam staat bekend om zijn hardheid. Daarom werkt het goed in pantsermateriaal en omhulsels van kogels en granaten. Ook treft men het aan in uitlaatsystemen van straalmotoren en raketten. Samen met koolstof is het extreem slijtvast en zeer corrosiebestendig.

Darts en laselektroden

De uitzettingscoëfficiënt van wolfraam is laag en vergelijkbaar met die van glas. Dat wil zeggen dat het niet snel opwarmt bij hoge temperaturen. Daardoor functioneert het prima als versterking van gewapend glas. In de sport vind je het ook terug. Denk daarbij aan de fabricage van darts. En het is goed elektrodemateriaal voor TIG-lassen.

Share This